Dziękujemy wszystkim, którzy wzięli udział w dzisiejszej grupie narracyjnej!

Wspólnie uważnie wsłuchaliśmy się w utwór Roberta Schumanna „Zart und singend (Delikatnie i śpiewająco)”, należący do cyklu „Davidsbündlertänze (Tańce Związku Dawida)”, Op. 6 No. 14, w interpretacji Langa Langa z płyty „Lang Lang at the Royal Albert Hall” – dostępny tutaj.

Inspiracja do kreatywnego pisania brzmiała: „Kiedy nie pamiętam o swoim ciele”.

Praca grupy przebiegała tym razem – tak jak utwór – dolce e cantando. Pierwszej części spotkania towarzyszyły, niewypowiedziane jeszcze wtedy wprost, słowa Agnès Vardy: „Gdybyśmy otworzyli ludzi, zobaczylibyśmy krajobrazy”. Uczestnicy opisując swoje pierwsze wrażenie po wysłuchaniu utworu przywoływali pewne symboliczne przestrzenie, takie jak plaża czy łąka. Wskazywali na ich rozległość, która momentami zdawała się być pusta. Dynamika spotkania zmieniła się, kiedy wspomniane zostały różne odgłosy pochodzące z sali koncertowej: kaszlnięcia, westchnienia, chrząknięcia, będące subtelnymi oznakami obecności ciał. Uczestnicy zaczęli opowiadać o tym, jak doświadczyli – lub nie – utworu w swoich ciałach. Niektórzy mówili o ruchu, niektórzy o jego braku, a inni jeszcze o całkowicie odcieleśnionym doświadczeniu utworu, o wrażeniu przebywania poza ciałem. Po drugim wysłuchaniu opowiadali jak ich doświadczenie zmieniło się, kiedy zachowywali uważność na słuchające ciało. Dominował głos, który nie dostrzegał ciała. Z tego też wyłoniła się powyższa inspiracja. Treść tekstów często nawiązywała do obawy przed ujawnianiem się ciała, co miałoby się wiązać z jakąś jego dysfunkcją, chorobą. Wskazywano również na doświadczenie rozdzielności siebie i ciała. Jednak ponad wyrażonym na poziomie treści dualizmem dało się odczuć przenikającą wszystkie teksty jedność formy. Uczestnicy, jeden po drugim, jakby śpiewnie, rytmicznie odczytywali swoje teksty i wypowiadali komentarze, uzupełniając się i splatając nawzajem. Nawet pojedyncze głosy, które mogłyby się zdawać odrębne, reprezentowały melodię całego nagrania. Wskazanie tego było jakby punktem kulminacyjnym utworu, sprawiając że cała grupa zanurzyła się w emocjach przypominających te, które towarzyszą finałowi koncertu.

Zapraszamy do udziału w kolejnych sesjach, których terminy podane są na polskiej podstronie Wirtualnych Grup Narracyjnych. Najbliższa grupa odbędzie się 9 czerwca (wtorek) o godzinie 18:00 – zarejestruj się już dziś.

Wszelkie pytania oraz prośby o organizację indywidualnych grup narracyjnych dla Waszych zespołów można przesyłać na adres: narrativemedicine@cumc.columbia.edu oraz humanistykamedyczna@cm.uj.edu.pl.

Do zobaczenia niebawem!

***

Thank you to everyone who joined us for this session!

Together we listened closely to Robert Schumann’s “Zart und singend (Tender and singing”, a piece belonging to the “Davidsbündlertänze (Dances of the League of David)” cycle, Op. 6 No. 14, performed by Lang Lang – available here.

Our prompt for today was: “When I don’t remember about my body.”

This time the group’s work went on – just like the song – dolce e cantando. The first part of the session was accompanied by words of Agnès Varda, unspoken at the time: “If we opened people up, we’d find landscapes.” Participants describing their first impressions after listening to the piece described some symbolic spaces, such as beach and meadow. They pointed out the spaces’ openness, that at times seemed empty. The dynamics of the session changed when various sounds from the concert hall were mentioned: coughing, sighing, grunting, which are all subtle signs of a presence of bodies. Participants began to talk about how they experienced – or not – the piece of music in their bodies. Some of them were talking about movement, some about its absence, and others about a completely disembodied experience of the piece, about the sensation of being out of the body. After the second listening, they spoke about how their experience had changed when they were attentive to the listening body. A voice that didn’t notice the body was predominant. The prompt also emerged from this. The content of the texts often referred to the fear of revealing the body, which would be associated with some kind of its dysfunction or illness. The experience of a rupture between the body and the self was also pointed out. However, beyond the dualism expressed at the content level, one could feel the unity of the form permeating all texts. The participants, one by one, almost liltingly, rhythmically read their texts and commented them, complementing and intertwining with each other. Even the individual voices that might have seemed distinct represented the melody of the entire recording. Realizing this was like a climax of the piece, causing the whole group to immerse themselves in emotions reminiscent of those that accompany a final of a concert.

Please join us for our next sessions: Wednesday June 3rd, 12pm EDT (in English) and Saturday June 6th, 2pm EDT (in English), with more times listed on our Live Virtual Group Sessions page.

If you have questions, or would like to schedule a personalized narrative medicine session for your organization or team, email us at narrativemedicine@cumc.columbia.edu.

We look forward to seeing you again soon!