Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε σε αυτήν τη συνεδρία.

Κείμενο: Μαλβίνα Κάραλη, «Ιντερμέδιο (και μισό πλάνο)», Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες (1996)

Θέμα: «Γράψτε για ένα πλάνο που θα θέλατε να απαθανατίσετε»

Σύντομα θα μοιραστούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν τη συνεδρία, γι ‘αυτό επιστρέψτε ξανά.

Σας προσκαλούμε να μοιραστείτε τα γραπτά σας μαζί μας παρακάτω.

Καλούμε όλες και όλους που συμμετείχατε να μοιραστείτε όσα γράψατε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας παρακάτω (“Leave a reply”) και να κρατήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας ζωντανή, υπενθυμίζοντάς σας, βεβαίως, ότι αυτή είναι μια δημόσια πλατφόρμα και η πρόσβαση ανοιχτή στο κοινό.

Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα  για την εμπειρία σας με αυτές τις συνεδρίες. Αν το επιθυμείτε, παρακαλούμε αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια σύντομη έρευνα δύο ερωτήσεων!

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://tinyurl.com/nmedg-survey

Ιντερμέδιο (και μισό πλάνο)

            Δύο βήματα από το σπίτι μου, στέκομαι στο τεϊοποτείο να πιω ένα παγωμένο σου σονγκ σερβιρισμένο σε βικτοριανό φλιτζάνι. Τι ωραίο ζευγάρι είναι αυτό στη βιτρίνα, δηλαδή στο γωνιακό τραπέζι, δίπλα στη τζαμαρία. Αυτή σαν τη Σίμπεργκ στο πιο μεσογειακό, εκείνος αντιπροσωπευτικός άντρας παλιάς σχολής—και οι δυο τους κουκλάκια. Κοιτάζονταν στα μάτια και φορούσαν όμορφα ρούχα, και στα πόδια τους ήταν ξαπλωμένος ένας υπέροχος Αλσατός σκύλος με μάτια καταγάλανα. Στέκομαι και τους κοιτάζω (και δεν εννοώ πως τους παρατηρώ ) και τότε—καταστροφή, ο σκύλος σηκώνεται, απομακρύνεται, βγαίνει από το πλάνο μου.

            «Ξαναμπές, σκύλε, στο πλάνο», παρακαλάω. Τίποτα αυτός. «Ξαναμπές, βρε μπάσταρδε», σημασία το καθαρόαιμο. Η εικόνα μου πάει, διαλύθηκε, αλλά αυτό το μισοάδειο κάδρο δεν ήταν πολύ χειρότερο από το άλλο: Μια φορά είχα δει ένα καθαρόαιμο σκυλί να συνοδεύει τον πιο ουδέτερο και απροσδιόριστης ράτσας άνθρωπο. Ύστερα παρατήρησα τον κανόνα.