Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε σε αυτήν τη συνεδρία.

Κείμενο: “Το πρόσωπο στη φωτογραφία” (Έρση Σωτηροπούλου, από τη συλλογή Η Τέχνη να μην Αισθάνεσαι Τίποτα)

Θέμα: “Υπάρχει μια φωτογραφία μου…”

Σύντομα θα μοιραστούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν τη συνεδρία, γι ‘αυτό επιστρέψτε ξανά.

Σας προσκαλούμε να μοιραστείτε τα γραπτά σας μαζί μας παρακάτω.

Καλούμε όλες και όλους που συμμετείχατε να μοιραστείτε όσα γράψατε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας παρακάτω (“Leave a reply”) και να κρατήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας ζωντανή, υπενθυμίζοντάς σας, βεβαίως, ότι αυτή είναι μια δημόσια πλατφόρμα και η πρόσβαση ανοιχτή στο κοινό.

Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα  για την εμπειρία σας με αυτές τις συνεδρίες. Αν το επιθυμείτε, παρακαλούμε αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια σύντομη έρευνα δύο ερωτήσεων!

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://tinyurl.com/nmedg-survey

“Το πρόσωπο στη φωτογραφία” (Έρση Σωτηροπούλου, από τη συλλογή Η Τέχνη να μην Αισθάνεσαι Τίποτα)

Υπάρχει μια φωτογραφία μου στη Μαδουρή. Φοράω ένα άσπρο μπλουζάκι κι έρχομαι από τη θάλασσα μ’ έναν κουβά γεμάτο νερό. Βρίσκομαι μέσα στο φως, ο ήλιος χτυπάει από ψηλά. Προφανώς πηγαίνω στην τουαλέτα που ήταν εξωτερική, για να αφήσω τον κουβά. Ο καθένας μας, όταν τελείωνε, έπρεπε να κατέβει στην παραλία και να τον ξαναγεμίσει για τον επόμενο. 

       Ο φακός μάλλον με αιφνιδίασε, δεν χαμογελάω αλλά ούτε φαίνομαι ενοχλημένη. Στο αριστερό αυτί διακρίνεται ένα μικρό σκουλαρίκι. Παρόλο που θυμάμαι το σκουλαρίκι, έναν χρυσό κρίκο, δεν αισθάνομαι καμιά οικειότητα για το πρόσωπο της φωτογραφίας. Είμαι εντελώς εγώ, αλλά και δεν είμαι. Για κάποιο λόγο δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Τα χρόνια που πέρασαν έχουν σταθεί ανάμεσά μας, ένα βαρύ νεφέλωμα από φίλους που έφυγαν, ραντεβού που χάθηκαν, μικρά και μεγάλα γεγονότα. Πολλά έχουν συμβεί και το πρόσωπο της φωτογραφίας τα αγνοεί.