Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Κυριακή 29 Ιανουαρίου, 7:30 μ.μ. EET

Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε σε αυτήν τη συνεδρία.

ποίημα: Αργύρης Χιόνης, “Χέρια” (από τη συλλογή Λεκτικά Τοπία, 1983).

θέμα: Γράψτε για κάτι που έμεινε στη μέση.

Σύντομα θα μοιραστούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν τη συνεδρία, γι ‘αυτό επιστρέψτε ξανά.

Σας προσκαλούμε να μοιραστείτε τα γραπτά σας μαζί μας παρακάτω.

Καλούμε όλες και όλους που συμμετείχατε να μοιραστείτε όσα γράψατε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας παρακάτω (“Leave a reply”) και να κρατήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας ζωντανή, υπενθυμίζοντάς σας, βεβαίως, ότι αυτή είναι μια δημόσια πλατφόρμα και η πρόσβαση ανοιχτή στο κοινό.

Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα  για την εμπειρία σας με αυτές τις συνεδρίες. Αν το επιθυμείτε, παρακαλούμε αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια σύντομη έρευνα δύο ερωτήσεων!

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://tinyurl.com/nmedg-survey


Αργύρης Χιόνης, «Χέρια» (από τη συλλογή Λεκτικά Τοπία, 1983)

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν – τάχα χαιρετώντας – σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή – το χειρότερο – τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.

5 thoughts on “Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Κυριακή 29 Ιανουαρίου, 7:30 μ.μ. EET

  1. Christina Dokou

    Δεν έμεινε στη μέση, δεν μπορούσε να υπάρξει μισό—έμεινε στον τόπο. Μόνο το σκουλήκι είναι αρκετά ταπεινό για ν’ αντέξει να το σακατεύεις, να του στερείς το άλλο του μισό, κι αυτό μέσα στη λάσπη να σφαδάζει τυφλό μα σιγά-σιγά να γιατρεύεται. Του σκουληκιού τη χάρη δεν την αξιώθηκα, εγώ που το άλλο μου μισό το αγάπησα, το τίμησα, του έσπρωξα να φάει σωθικά, ψυχή, καρδιά να δυναμώσει. Και μένοντας μισό, δεν έμεινε τίποτα.

    Like

  2. Alexandra

    Μία συζήτηση, μια διαδρομή, μια εργασία, μια πρόταση, μια σκέψη – ένα συναίσθημα.
    Τι ή ποιος δεν το άφησε να ολοκληρωθεί;
    Πώς θα ήταν αν;
    Αν το συνεχίσω τώρα θα βρω απάντηση;
    Μα ούτε που θυμάμαι τη συζήτηση, τη διαδρομή, την εργασία, την πρόταση, τη σκέψη – το συναίσθημα.
    Έμεινε στην άκρη

    Like

  3. Aris Kleiotis

    Δυόμιση χρόνια υπομονής με
    τα δεινά του κόσμου γύρω σου,
    αλλά και αυτά του εσωτερικού κόσμου σου,
    πιέσεις και απειλές όπισθεν,
    εμπρός και στα σωθικά σου.

    Mέσα μου το σύμπαν ατμίζει και σείεται,
    ένας νέος γαλαξίας σαν μόμπιλε κρέμεται,
    η ευθυγράμμιση οκτώ εξωπλανητών
    και το Αστέρι γύρω από το οποίο στροβιλίζουν

    οι σκέψεις μου πλανήτες σχηματίζουν,
    τριγυρνούν στο μυαλό μου απομακρυσμένες,
    μαλωμένες με τη βαρύτητα και τη μαγνητική-
    εγώ, όμως, προσπαθώ να τις πλησιάσω,
    να τις αγκαλιάσω
    να τις χαϊδέψω
    όπως προσέχω και εσένα – χωρίς εσένα

    Like

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.