Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Κυριακή 11 Δεκεμβρίου, 7:30 μ.μ. EET

Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε σε αυτήν τη συνεδρία.

κείμενο: Μαίρη Όλιβερ, “Ύπνος στο δάσος” (μετάφραση: Κώστας Λιννός)

θέμα: Περιγράψτε (με λέξεις ή σχέδιο) το πώς φαντάζεστε την επόμενη μέρα

Σύντομα θα μοιραστούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν τη συνεδρία, γι ‘αυτό επιστρέψτε ξανά.

Σας προσκαλούμε να μοιραστείτε τα γραπτά σας μαζί μας παρακάτω.

Καλούμε όλες και όλους που συμμετείχατε να μοιραστείτε όσα γράψατε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας παρακάτω (“Leave a reply”) και να κρατήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας ζωντανή, υπενθυμίζοντάς σας, βεβαίως, ότι αυτή είναι μια δημόσια πλατφόρμα και η πρόσβαση ανοιχτή στο κοινό.

Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα  για την εμπειρία σας με αυτές τις συνεδρίες. Αν το επιθυμείτε, παρακαλούμε αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια σύντομη έρευνα δύο ερωτήσεων!

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://tinyurl.com/nmedg-survey


Μαίρη Όλιβερ,  «Ύπνος στο δάσος»

(Μετάφραση: Κώστας Λιννός)

Σκέφτηκα πως η γη με θυμήθηκε,
Ότι με ξαναδέχτηκε τόσο τρυφερά, τακτοποιώντας
τις σκούρες ποδιές της, τις τσέπες της
γεμάτες με λειχήνες και σπόρους. Κοιμήθηκα
όπως ποτέ πριν, μια πέτρα
στην κοίτη του ποταμού, τίποτα
ανάμεσα σε μένα και τη λευκή φωτιά των άστρων
εκτός απ’ τις σκέψεις μου, κι αυτές έπλεαν
ελαφριές σαν νυχτοπεταλούδες ανάμεσα στα κλαδιά
των τέλειων δέντρων. Όλη νύχτα
άκουγα τα μικρά βασίλεια ν’ ανασαίνουν
γύρω μου, τα έντομα, και τα πουλιά
που κάνουν τη δουλειά τους στο σκοτάδι. Όλη νύχτα
υψωνόμουν και βυθιζόμουν, σαν μέσα σε νερό,
παλεύοντας με μια φωτισμένη καταδίκη. Με την αυγή
είχα εξαφανιστεί το λιγότερο δώδεκα φορές μέσα σε κάτι καλύτερο.

5 thoughts on “Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Κυριακή 11 Δεκεμβρίου, 7:30 μ.μ. EET

    • vi.da

      Ο τρόπος που η μυρωδιά του σκοταδιού ενεργοποιεί την ακούσια μνήμη μού θύμισε τη μαντλέν βουτηγμένη στο τσάι και την ανάμνηση της μητέρας στο “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο” του Προυστ.

      Like

  1. Χριστίνα Ντόκου

    Εύστοχο το σχόλιο, αγαπητή Βίνια. Δυστυχώς δεν έχω διαβάσει το “Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο”–δεν είχα χρόνο για χάσιμο… ; )

    Like

  2. Μαρία Παπαγεωργίου

    Μία λαμπερή μέρα ξεκινά
    κίτρινα και ροζ χρώματα αχνοφαίνονται στον ουρανό.
    Ο ήλιος ανατέλει και
    απλώνει το φως του παντού.
    Ακόμα και σύννεφα αν υπάρχουν
    αυτός είναι εκεί
    ακούραστος
    φωτεινός βασιλιάς.
    Καθώς περνάνε οι ώρες
    γίνεται όλο και πιο φωτεινός μέχρι την ώρα
    που αρχίζει το ταξίδι του προς την δύση/
    Γίνεται κόκκινος
    βάζει φωτιά, ζωογόνα στον ουρανό
    και μας αποχαιρετά
    αφού πάει να βασιλέψει αλλού…..

    Like

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.