Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Κυριακή 10 Ιανουαρίου, 8:30 pm EEST

Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε σε αυτήν τη συνεδρία.

 Ζωγραφική: “Εσωτερικό” (Τάσος Χώνιας)

Θέμα: “Γράψτε για τη φορά που μπήκατε σε/βγήκατε από ένα δωμάτιο” ή “Ζωγραφίστε ένα ιδιαίτερο δωμάτιο”

Σύντομα θα μοιραστούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν τη συνεδρία, γι ‘αυτό επιστρέψτε ξανά.

Σας προσκαλούμε να μοιραστείτε τα γραπτά σας μαζί μας παρακάτω.

Καλούμε όλες και όλους που συμμετείχατε να μοιραστείτε όσα γράψατε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας παρακάτω (“Leave a reply”) και να κρατήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας ζωντανή, υπενθυμίζοντάς σας, βεβαίως, ότι αυτή είναι μια δημόσια πλατφόρμα και η πρόσβαση ανοιχτή στο κοινό.

Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα  για την εμπειρία σας με αυτές τις συνεδρίες. Αν το επιθυμείτε, παρακαλούμε αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια σύντομη έρευνα δύο ερωτήσεων!

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://tinyurl.com/nmedg-survey


Ζωγραφική: “Εσωτερικό” (Τάσος Χώνιας)

3 thoughts on “Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Κυριακή 10 Ιανουαρίου, 8:30 pm EEST

  1. ευτυχία τσομπανάκη

    Δεν υπάρχει άλλο δωμάτιο πιο σημαντικό, πιο ζοφερό από αυτό. Για μένα. Μπαίνεις με χτυποκάρδι να δεις τον άνθρωπό σου ακόμα εκεί, να δεις ότι ακόμα μια νύχτα τον έφερε στο σήμερα… Κοιτάς την πόρτα με καρδιοχτύπι για την στιγμή που θα διαβεί το κατώφλι ο παντοδύναμος: o υπασπιστής του Ιπποκράτη… Και μετά κρατάς την ανάσα σου μέχρι να βγεις ως τον διάδρομο… Το δωμάτιο δεν αερίζεται από την αρρώστια, από την στενοχώρια, από τον στεναγμό… Το δωμάτιο είναι πάντα φιλόξενο κι έχει ένα κρεβάτι για τον ταξιδιώτη και μια καρέκλα για τον συνταξιδιώτη. Το δωμάτιο δεν είναι ούτε ζωή, ούτε θάνατος. Limbo.

    Like

  2. Evy Ioannidou

    Βγήκα απο το δωμάτιο με τις καινούργιες πληροφορίες στοιβαγμένες σε ένα κομμάτι του εγκεφάλου μου ,
    που δεν ήξερα μέχρι τότε ότι υπάρχει …
    Μα πώς δημιουργήθηκε αυτός ο χώρος μέσα σε 10 λεπτά ;
    Νευροδιαβιβαστές τους λένε οι γιατροί ;.. πως τους λένε άραγε ;…κύτταρα ;
    Και γιατί πονάει έτσι μια πληροφορία,…ένα ερέθισμα γρήγορο όπως ένα ανοιγοκλείσιμο βλεφάρων;
    Θα περάσει ποτέ αυτός ο πόνος ,η θα γίνει ένα με το σώμα μου ;
    Κάτι πρέπει να κάνω …μήπως να κλείσω τα μάτια μου ;… η ίσως να τρέξω γρήγορα… μακριά;
    Μήπως να παίξω σχοινάκι;…

    Like

  3. Angeliki Kokkini

    Στο δωμάτιο του τρίτου ορόφου,
    τέσσερις κλίνες και τέσσερις γυναίκες.
    Με γάζες στα μάτια,
    αμφιβάλλουν να θα ξαναδούν.
    Όσοι μπαίνουν τυχεροί αισθάνονται
    και με λύπη φεύγοντας, τις χαιρετούν.

    Like

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.