Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Τρίτη 28 Ιουλίου, 7 m.m. EEST

Σας ευχαριστούμε που συμμετείχατε σε αυτήν τη συνεδρία.

Το κείμενό μας για σήμερα ήταν: Ρούλη Μπούα, «Γυρίζοντας την πλάτη στο μέλλον»

Θέμα: Γράψτε για τη φορά που είδατε το μέλλον

Σύντομα θα μοιραστούμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν τη συνεδρία, γι ‘αυτό επιστρέψτε ξανά.

Σας προσκαλούμε να μοιραστείτε τα γραπτά σας μαζί μας παρακάτω.

Καλούμε όλες και όλους που συμμετείχατε να μοιραστείτε όσα γράψατε κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας παρακάτω (“Leave a reply”) και να κρατήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή μας ζωντανή, υπενθυμίζοντάς σας, βεβαίως, ότι αυτή είναι μια δημόσια πλατφόρμα και η πρόσβαση ανοιχτή στο κοινό.

Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα  για την εμπειρία σας με αυτές τις συνεδρίες. Αν το επιθυμείτε, παρακαλούμε αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια σύντομη έρευνα δύο ερωτήσεων!

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://tinyurl.com/nmedg-survey


Ρούλη Μπούα,
«Γυρίζοντας την πλάτη στο μέλλον»
(70×90εκ, 2007)

2 thoughts on “Ζωντανή συνεδρία αφηγηματικής ιατρικής: Τρίτη 28 Ιουλίου, 7 m.m. EEST

  1. Christina Dokou

    Γράψτε για τη φορά που είδατε το μέλλον

    Το μέλλον μου ήρθε καθυστερημένο, τόσο αργότερα από την ημερομηνία άφιξής του που ο γιατρός έπρεπε να κάνει πρόκληση τοκετού—και παρόλα αυτά, το μέλλον αρνιότανε μέχρι τελευταία στιγμή να βγει, κι όταν πια ήρθε ήταν μπλε, ένα έντονο γαλάζιο της επιδερμίδας που δεν έχω ξαναδεί ποτέ και που χαριτολογώντας το είπανε επειδή ήταν αγοράκι. Το λάτρεψα το μέλλον εκεί στην θερμοκοιτίδα του, τόσο μικρό αλλά ήδη αυτόνομο, με προσωπικότητα, που δεν σταματούσε να κλαίει παρά μόνο όταν το έπαιρνε αγκαλιά είτε η μητέρα του είτε εγώ και του τραγουδούσα “You’re just too good to be true/ can’t take my eyes off of you…”, φυτεύοντας έτσι του σπόρους για το μέλλον του μέλλοντος, όταν κάθε φορά που άκουγε αυτό το τραγούδι ηρεμούσε και ακουμπούσε το κεφάλι του στον ώμο μου. Το μέλλον είναι τώρα 1,87 και συνεχίζει να οδεύει προς ένα μέλλον δικής του εμπνεύσεως, με σπρωξίματα εδώ κι εκεί από γονιούς και περιβάλλον, και θα το λατρεύω πάντα: αυτό είναι το δικό μου μέλλον.

    Like

  2. Γράψτε για την φορά που είδατε το μέλλον.

    Στο πάρτυ εκείνο μας έφεραν. Εμένα και την θλίψη μου. Θρηνούσα έναν χαμένο θησαυρό.
    Με κοίταξες. Λες και ξεδιπλώθηκε μπροστά μου ένα πανό που με μεγάλα γράμματα έγραφε : Αυτός εκει εμένα θα μου γίνει κάτι κάποτε.
    Πολλά χρόνια μετά μου είπες : Με κοίταξες και ήταν σαν να με γνώριζες χρόνια.

    Like

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.